Παράσταση θεάτρου κούκλας για ενήλικες και εφήβους, από την κομπανία "Tête dans le sac – marionnettes (Ελβετία), στο πλαίσιο της «Εβδομάδας Γαλλοφωνίας 2015».
Με μπουζούκι και μπαντονεόν, οι μαριονέτες της κομπανίας "Tête dans le sac" μας ταξιδεύουν σε ένα συγκινητικό αλλά και λυτρωτικό ποιητικό και μουσικό κόσμο.
Πρόκειται για την ιστορία μιας αντικουλτούρας που γεννήθηκε μέσα από τον πόνο της ξενιτιάς και τη δίψα για ελευθερία στα σύνορα Δύσης και Ανατολής. Για την ιστορία της αναγκαστικής φυγής των προσφύγων της Μικράς Ασίας, που εκδιώχθηκαν από τη γη τους και των εσωτερικών μεταναστών, που εγκατέλειψαν την ηπειρωτική και νησιωτική χώρα ακολουθώντας την – άκρως εύλογη – επιθυμία τους για μια καλύτερη ζωή.
Έτσι, συγκεντρώνονται βίαια στην Αθήνα και κυρίως στον Πειραιά πάνω από εννάμισι εκατομμύριο κόσμος που καθώς δε συναντά θερμή υποδοχή, αρχίζει να μοιράζεται τη μίζερη καθημερινότητα του αιγαιακού υποκόσμου. Θύματα βιαιώτατων κοινωνικών και πολιτισμικών διακρίσεων, καταλήγουν να μοιράζονται ούζο και ρακί στην ταβέρνα ή στην παρανομία του τεκέ και κάπου εκεί, όπου
η φτώχεια ενώνει «αποβράσματα της πόλης» και «Έλληνες από άλλα μέρη», γεννιέται μια μουσική. Μια μουσική φτιαγμένη από τον πλούτο πολυπολιτισμικών ζυμώσεων, με επιρροές τόσο από τη Σμύρνη και την Πόλη όσο και από τα ελληνικά νησιά.
Με μπουζούκι και μπαντονεόν, οι μαριονέτες της κομπανίας "Tête dans le sac" μας ταξιδεύουν σε ένα συγκινητικό αλλά και λυτρωτικό ποιητικό και μουσικό κόσμο.
Οι συντελεστές της παράστασης, δυο συνένοχοι, είναι συγχρόνως μαριονετίστες, κατασκευαστές, σκηνοθέτες και ηθοποιοί, και εξερευνούν άγνωστες πτυχές της ερμηνείας και της δημιουργικής ανασύστασης λαϊκών και παραδοσιακών μορφών έκφρασης. Είναι αποφασισμένοι να αποδείξουν ότι οι μαριονέτες δεν είναι ένα είδος που αφορά αποκλειστικά τα παιδιά. Έφηβοι και ενήλικες απάνω τους! Και όσον αφορά τα παιδιά άνω των 12 ετών, το θέαμα ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για ένα κόσμο πλούσιο σε ιστορία και ανθρωπισμό.
Μ’ αυτήν την παράσταση μας μεταφέρουν στη Ελλάδα και την Τουρκία των αρχών του 20ού αιώνα, για την ανασύσταση της ιστορίας μιας λογοκριμένης από τη δικτατορία του Μεταξά μουσικής:του ρεμπέτικου.
Διάρκεια: 60 λεπτά
Video της παράστασης: http://youtu.be/mXSagTBhHq8
Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015, 9 μ.μ.
Παρασκευή 13 Μαρτίου, 9 μ.μ.
Σάββατο 14 Μαρτίου, 9 μ.μ.
&
εκτάκτως λόγω μεγάλης προσέλευσης του κοινου
Κυριακή 15 Μαρτίου, 6 μ.μ.
"Εργαστήρι Μαιρηβή" Σαχτούρη 4 & Σαρρή, Ψυρρή
---------------------------------------------
Κείμενο του Mathieu Braunstein, δημοσιογράφου - συγγραφέα
Παρίσι, 5 Νοεμβρίου 2013
«1922. Ενάμισι εκατομμύριο Έλληνες της Μικράς Ασίας κυνηγημένοι από τον Κεμάλ Ατατούρκ διαφεύγουν μέρω θαλλάσης χωρίς ελπίδα επιστροφής. Διασταυρώνονται με οχτακόσιες χιλιάδες Τούρκους από την άλλη μεριά. Μια μικρή τραγωδία του αιώνα
την οποία θα ακολουθήσουν εκατοντάδες άλλες. Τραύμα για ένα λαό που στερούμενος
τις ανατολίτικες ρίζες του θα συνεχίσει να τραγουδά τον ξεριζωμό με τρόπο που θα χαρακτηριστεί φυσικά το «κακό βοτάνι»: με το ρεμπέτικο.
Αυτή η μουσική της ξενιτιάς, γεννημένη στα λιμάνια, τα υπόγεια και τα μπουρδέλα, έφτασε μέχρι την ομάδα "Tête dans le sac". Πρόκειται για δυο μουσικούς από τη Γενεύη (μπουζούκι-μπαγλαμά και πιάνο-ακκορντεόν) και δυο μαριονετίστες που ανακάλυψα ένα βράδυ του Νοέμβρη στο «Ηλεκτρικό Τσίρκο» του Παρισιού.
Η ερμηνεία τους, το γούστο τους για αντιφωνία και οι συνδέσεις που αυτοί οι νέοι καλλιτέχνες δημιουργούν με την παρούσα εποχή κρίσης ζεσταίνουν την καρδιά. Ωστόσο, η σκηνική τους παρουσία – κουκλοθέατρο στο κέντρο, κουκουλοφόροι μαριονετίστες και οι μουσικοί στο πλάι – παραμένει σχετικά κλασική.Όπως σε μια συναυλία, τα κομμάτια διαδέχονται το ένα το άλλο, φέρνοντας ρίξεις στο χρόνο, στις κλίμακες
και τα στυλ.
Αρχικά δισδιάστατη, η κατασκευή γίνεται ολοένα και περισσότερο πολύμορφη,
παραμένοντας ωστόσο στο πλαίσιο του κουκλοθέατρου και επομένως
του θεάτρου μαριονέτας.
Ενώ η διήγηση φαίνεται αρχικά γραμμική, με μια αφηγήτρια και τις ειδικές σκηνές της,
στο έκτο ή έβδομο ταμπλό, ο ιμπρεσάριο «νίτζα» (μια ανυπόφορη μαριονέτα γάντι)
και μετά ο φαντάρος όλων των πολέμων (μια παλιά φλούδα) αρχίζουν να «παίζουν θέατρο». Είναι το εφαλτήριο για αυτό το πολιτικό καμπαρέ, που οι καλλιτέχνες χειρίζονται, παίζουν και μελωποιούν με αρτιότητα και μας δίνουν την ευκαιρία
να απολαύσουμε αυτό το θέατρο περνώντας ανά πάσα στιγμή από την κωμωδία, το δράμα, το παράλογο ή το φανταστικό.
Η ωραία της νύχτας κολλημένη στο παράθυρο μπορεί πια να ξεδιπλώσει τα υπέροχα πόδια της και «ο φίλος με τα μακρυά αυτιά» να αποκαλύψει την ζωική του φύση. Και η πιο σύγχρονη επικαιρότητα να πάρει μέρος στη γιορτή, με ένα κομμάτι κατάρτι που βρέθηκε
σε μια παραλία της Σικελίας το 2011 και αντηχεί την τραγωδία της Λαμπεντούζα ή άλλες τραγωδίες. Το ξεδίπλωμα της αφήγησης και η τροπικότητα του ρεμπέτικου επιτρέπουν όλα τα μαθήματα ιστορίας, όλες τις πιθανές αλληλουχίες και παράπλευρα όλες τις τεχνικές παιξίματος.
Στη σκιά του κουκλουθέατρου φτιαγμένου από ένα κομμάτι αρχαίου διαζώματος,
οι αόρατοι μαριονετίστες καταφεύγουν κυρίως σε βέργες. Σε γάντι για τους χαρακτήρες
του θανάτου και τον ιμπρεσάριο που διατρέχει τις εποχές. Σε μια τεράστια κούκλα
για το νέο άνεργο του 2013 που με δυσκολία στριμώχνεται στη σκηνή του κουκλοθεάτρου
και στην εποχή του προπάππου του, αλλά όχι σε καραγκιόζη, σε αυτό το θέατρο σκιών
που είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένο με την εθνική αφύπνηση των Ελλήνων και που αναφέρεται
πάντα στην επανάσταση εναντίον των Τούρκων.
Χωρίς καραγκιόζη λοιπόν, παρά μόνο μια αναφορά μέσα από το όνομα ενός χαρακτήρα.
Μια λεπτή σύνδεση. Καμιά σκιά στον πίνακα.»